filcarz (język polski)
filcarz (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈfʲilʦ̑aʃ], AS: [fʹilcaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rzemieślnik, który wyrabia filc, głównie na kapelusze
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik filcarz filcarze dopełniacz filcarza filcarzy / rzad. filcarzów celownik filcarzowi filcarzom biernik filcarza filcarzy / rzad. filcarzów narzędnik filcarzem filcarzami miejscownik filcarzu filcarzach wołacz filcarzu filcarze - przykłady:
- (1.1) Jednakże pod koniec XVI w. pojawili się na przedmieściach tego miasta bardzo liczni filcarze, produkujący nie tylko nakrycia głowy, ale także kurtki, kołnierze, przykrycia na stoły.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. filc m, filcowanie n, sfilcowanie n
- czas. filcować ndk., sfilcować dk.
- przym. filcowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Filzer m
- źródła:
- ↑ Zarys historii włókiennictwa na ziemiach polskich do końca XVIII wieku, red. Janina Kamińska i Irena Turnau, Instytut Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo PAN, Wrocław 1966, s. 280
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.