factitius (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) sztuczny, podrobiony[1]
- odmiana:
- (1.1) factitius, factitia, factitium (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik factitius factitia factitium factitiī factitiae factitia dopełniacz factitiī factitiae factitiī factitiōrum factitiārum factitiōrum celownik factitiō factitiae factitiō factitiīs biernik factitium factitiam factitium factitiōs factitiās factitia ablatyw factitiō factitiā factitiō factitiīs wołacz factitie factitia factitium factitiī factitiae factitia - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) facticius
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. facio
- uwagi:
- (1.1) forma średniowieczna
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 251.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.