erupcja (język polski)

erupcja (1.1)

erupcja (1.2)

wymowa:

IPA: [ɛˈrupʦ̑ʲja], AS: [erupcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geol. wybuch wulkanu; zob. też erupcja w Wikipedii

(1.2) astr. wybuch gazu na Słońcu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	erupcja	erupcje
dopełniacz	erupcji	erupcji / przest. erupcyj[1]
celownik	erupcji	erupcjom
biernik	erupcję	erupcje
narzędnik	erupcją	erupcjami
miejscownik	erupcji	erupcjach
wołacz	erupcjo	erupcje

przykłady:

(1.1) Niespodziewana erupcja wulkanu spowodowała śmierć wielu ludzi.

(1.2) Ostatnie obserwacje naukowców mogą pomóc lepiej zrozumieć erupcje słoneczne.

składnia:

kolokacje:

(1.1) erupcja podmorska / wulkaniczna • erupcja wulkanu

(1.2) erupcja słoneczna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wybuch

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. erupcyjny

przysł. erupcyjnie

rzecz. ruptura ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. eruption, franc. éruption < łac. eruptio → 'wybuch, wypad'^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) eruption; (1.2) eruption
• baskijski: (1.1) erupzio; (1.2) erupzio
• czeski: (1.1) erupce ż
• francuski: (1.1) éruption ż
• galicyjski: (1.1) erupción ż; (1.2) erupción ż
• hiszpański: (1.1) erupción ż; (1.2) erupción ż
• interlingua: (1.1) eruption
• islandzki: (1.1) gos n, eldgos n, jarðeldur m
• japoński: (1.1) 噴火
• kataloński: (1.1) erupció ż
• niemiecki: (1.1) Eruption ż; (1.2) Eruption ż
• nowogrecki: (1.1) έκρηξη ż
• rosyjski: (1.1) извержение n; (1.2) извержение n
• włoski: (1.1) eruzione ż; (1.2) eruzione ż

źródła: