erlegen (język niemiecki)
- wymowa:
- IPA: [ɛɐ̯ˈleːɡn̩] IPA: [ɛɐ̯ˈleːktə] IPA: [ɛɐ̯ˈleːkt]
-
- znaczenia:
czasownik słaby, nierozdzielnie złożony
- (1.1) zastrzelić, zabijać, zabić (np. zwierzynę)
- (1.2) reg. wydawać, wydać, płacić, zapłacić
- odmiana:
- (1.1-2)[1] erlegen (erlegt), erlegte, erlegt (haben)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Erlegen n, Erlag m, Erlegung ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: legen • ablegen • anlegen • auflegen • auslegen • belegen • beilegen • darlegen • durchlegen • einlegen • erlegen • herlegen • hinlegen • hinterlegen • nachlegen • umlegen • unterlegen • überlegen • verlegen • vorlegen • weglegen • zerlegen • zulegen • zurücklegen
- zobacz też: erlegen • auferlegen
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.