auflegen (język niemiecki)
- wymowa:
- IPA: [ˈaʊ̯fˌleːɡn̩] IPA: [ˌleːktə ˈaʊ̯f] IPA: [ˈaʊ̯fɡəˌleːkt]
-
- znaczenia:
czasownik słaby, rozdzielnie złożony
- (1.1) nakładać, nałożyć
- (1.2) nastawiać, nastawić (np. płytę)
- (1.3) poligr. (ponownie) wydawać, wydać
- odmiana:
- (1.1-3)[1] auflegen (legt auf), legte auf, aufgelegt (haben)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Auflegen n, Auflage ż, Auflegung ż, Auflager m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: legen • ablegen • anlegen • auflegen • auslegen • belegen • beilegen • darlegen • durchlegen • einlegen • erlegen • herlegen • hinlegen • hinterlegen • nachlegen • umlegen • unterlegen • überlegen • verlegen • vorlegen • weglegen • zerlegen • zulegen • zurücklegen
- zobacz też: auflegen • aufeinaderlegen • darauflegen • drauflegen • hinauflegen
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.