eponimiczny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɛpɔ̃ɲĩˈmʲiʧ̑nɨ], AS: [epõńĩmʹičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) przym. od eponim
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik eponimiczny eponimiczna eponimiczne eponimiczni eponimiczne dopełniacz eponimicznego eponimicznej eponimicznego eponimicznych celownik eponimicznemu eponimicznej eponimicznemu eponimicznym biernik eponimicznego eponimiczny eponimiczną eponimiczne eponimicznych eponimiczne narzędnik eponimicznym eponimiczną eponimicznym eponimicznymi miejscownik eponimicznym eponimicznej eponimicznym eponimicznych wołacz eponimiczny eponimiczna eponimiczne eponimiczni eponimiczne - przykłady:
- (1.1) Do tego momentu opowieść wydaje się klasyczną legendą eponimiczną opartą na tradycjach greckich, której celem jest przypisanie pewnego znaczenia nazwie miasta[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. eponim
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Bronisław Geremek*, Tłum. Agata Sałuda, Gazeta Wyborcza, 20/09/1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.