ekspata (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) socjol. specjalista wysokiej klasy, który dobrowolnie opuścił ojczyznę celem pracy za granicą
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ekspata ekspaci dopełniacz ekspaty ekspatów celownik ekspacie ekspatom biernik ekspatę ekspatów narzędnik ekspatą ekspatami miejscownik ekspacie ekspatach wołacz ekspato ekspaci depr. M. i W. lm: (te) ekspaty[1] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) ekspat, expat
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ekspatriant, specjalista, cudzoziemiec, migrant
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) ekspatriacja
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ekspatriacja ż, ekspatriant m, ekspat m, ekspatriantka ż
- forma żeńska ekspatka ż
- przym. ekspacki, ekspatriancki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ang. expat < apokopa od ang. expatriate < franc. expatrier < łac. expatriare → opuszczać ojczyznę
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) expat, ex-pat
- czeski: (1.1) expat m
- duński: (1.1) ekspat w, expat w
- francuski: (1.1) expat m
- niemiecki: (1.1) Expat m
- źródła:
- ↑
Hasło „ekspata” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.