dyszeć (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈdɨʃɛʨ̑], AS: [dyšeć]
-
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni niedokonany
- (1.1) głośno i ciężko oddychać
- (1.2) wydawać odgłos podobny do ciężkiego oddechu
- (1.3) przen. być przepełnionym jakąś emocją
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Po dziesięciu minutach nieprzytomnego pędu Dzidzia zatrzymała się, ciężko dysząc[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dyszenie n, wydyszenie n, dysza ż
- czas. wydyszeć dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Zofia Chądzyńska, Przez ciebie, Drabie!, 1969, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.