dysputacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdɨspuˈtaʦ̑ʲja], AS: [dysputacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. roztrząsanie, spór
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dysputacja dysputacje dopełniacz dysputacji dysputacji / przest. dysputacyj[1] celownik dysputacji dysputacjom biernik dysputację dysputacje narzędnik dysputacją dysputacjami miejscownik dysputacji dysputacjach wołacz dysputacjo dysputacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dysputa ż, dysputant m, dysputator m, dysputownik m, dyspuciarz m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. disputatio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- zobacz listę tłumaczeń w haśle: spór
- źródła:
- ↑
Hasło „dysputacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.