dwuczęściowy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdvuʧ̑ɛ̃w̃ɕˈʨ̑ɔvɨ], AS: [dvučẽũ̯śćovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) składający się z dwóch części, podzielony na dwie części
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dwuczęściowy dwuczęściowa dwuczęściowe dwuczęściowi dwuczęściowe dopełniacz dwuczęściowego dwuczęściowej dwuczęściowego dwuczęściowych celownik dwuczęściowemu dwuczęściowej dwuczęściowemu dwuczęściowym biernik dwuczęściowego dwuczęściowy dwuczęściową dwuczęściowe dwuczęściowych dwuczęściowe narzędnik dwuczęściowym dwuczęściową dwuczęściowym dwuczęściowymi miejscownik dwuczęściowym dwuczęściowej dwuczęściowym dwuczęściowych wołacz dwuczęściowy dwuczęściowa dwuczęściowe dwuczęściowi dwuczęściowe - przykłady:
- (1.1) Męski strój biznesowy to garnitur dwuczęściowy, ale także sportowa marynarka ze spodniami[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. dwa + częściowy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) two-piece, two-part
- duński: (1.1) todelt
- interlingua: (1.1) bipartite
- niemiecki: (1.1) zweiteilig
- norweski (bokmål): (1.1) todelt
- źródła:
- ↑ Sławomir Dąblewski, Gazeta Ubezpieczeniowa, 13/10/2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.