dudzić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) daw. głupio wyglądać i nie móc słowa przemówić[1]
(1.2) daw. trudzić kogoś, zajmować czyjś czas[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. duda ż, dudy nmos, Duda m/ż, dudek m, dudzenie n, dudzista m
przym. dudowy, dudkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Aleksander Zdanowicz i in., M. Orgelbrand, Wilno 1861, s. 261.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.