dodomczyk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [dɔˈdɔ̃mʧ̑ɨk], AS: [dodõmčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Dodomy[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dodomczyk dodomczycy dopełniacz dodomczyka dodomczyków celownik dodomczykowi dodomczykom biernik dodomczyka dodomczyków narzędnik dodomczykiem dodomczykami miejscownik dodomczyku dodomczykach wołacz dodomczyku dodomczycy depr. M. i W. lm: (te) dodomczyki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Dodoma ż
- forma żeńska dodomka ż
- przym. dodomski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 43.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.