dezawantaż (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdɛzaˈvãntaʃ], AS: [dezavãntaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przest. strata, ubytek
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dezawantaż dezawantaże dopełniacz dezawantażu dezawantażów / dezawantaży celownik dezawantażowi dezawantażom biernik dezawantaż dezawantaże narzędnik dezawantażem dezawantażami miejscownik dezawantażu dezawantażach wołacz dezawantażu dezawantaże - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) strata, szkoda, ujma, ubytek
- antonimy:
- (1.1) awantaż
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. désavantage[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „dezawantaż” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.