dębiczanin (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdɛ̃mbʲiˈʧ̑ãɲĩn], AS: [dẽmbʹičãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Dębicy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dębiczanin dębiczanie dopełniacz dębiczanina dębiczan celownik dębiczaninowi dębiczanom biernik dębiczanina dębiczan narzędnik dębiczaninem dębiczanami miejscownik dębiczaninie dębiczanach wołacz dębiczaninie dębiczanie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Dębica ż
- forma żeńska dębiczanka ż
- przym. dębicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.