czterokondygnacyjny (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) taki, który ma cztery kondygnacje
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Z trzech budynków, które właśnie w trakcie realizacji, dwa będą czterokondygnacyjne, a jeden ośmiopiętrowy[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) czterokondygnacyjny blok / budynek / gmach
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. cztery + kondygnacja
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Życie Warszawy, nr 28.12, Warszawa, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.