czarownictwo (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) zajmowanie się czarami; zob. też czarownictwo w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik czarownictwo dopełniacz czarownictwa celownik czarownictwu biernik czarownictwo narzędnik czarownictwem miejscownik czarownictwie wołacz czarownictwo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czary nmos, czar m, czarownik m, czarownica ż, czarostwo n
- przym. czarujący
- czas. czarować ndk., zaczarować dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. czarownik + -stwo
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sorcery, witchcraft, wizardry
- baskijski: (1.1) sorginkeria, aztikeria
- hiszpański: (1.1) brujería ż, hechicería ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.