człowieki (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) przest. żart. ludzie[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba mnoga mianownik człowieki dopełniacz człowieków celownik człowiekom biernik człowieków narzędnik człowiekami miejscownik człowiekach wołacz człowieki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. człowiek m, człeczyna m, człek m, człowieczeństwo n, człowiekowate nmos, uczłowieczanie n, uczłowieczenie n, odczłowieczanie n, odczłowieczenie n, człowiekowaty mzw
- czas. uczłowieczać ndk., uczłowieczyć dk., odczłowieczać ndk., odczłowieczyć dk.
- przym. człowieczy, człeczy, człowiekowaty, człowieczeński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) daw. lm od pol. człowiek
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hoomans
- źródła:
- ↑
Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. I, cz. 1, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 372.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.