ciułacz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʨ̑uwaʧ̑], AS: [ćuu̯ač], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba zbierająca powoli, z trudem niewielkie sumy pieniędzy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ciułacz ciułacze dopełniacz ciułacza ciułaczy celownik ciułaczowi ciułaczom biernik ciułacza ciułaczy narzędnik ciułaczem ciułaczami miejscownik ciułaczu ciułaczach wołacz ciułaczu ciułacze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) gw. (Górny Śląsk) szpyndlikorz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ciułactwo n, ciułanie n, uciułanie n
- forma żeńska ciułaczka ż
- czas. ciułać ndk., uciułać dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.