chien (język francuski)

un chien (1.1)
un chien (1.2) de fusil
wymowa:
IPA: /ʃjɛ̃/ ​
​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pies[1]
(1.2) wojsk. kurek
odmiana:
(1.1-2) lp chien; lm chiens
przykłady:
(1.1) Je voyage toujours avec mon chien. → Zawsze podróżuję z moim psem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) attention aux chiens de garde ! → uwaga, złe psy![1]
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chienne ż, chiot m
przym. canin
związki frazeologiczne:
chien qui aboie ne mord pas
etymologia:
łac. canis
uwagi:
zobacz też: Indeks:Francuski - Ssaki
źródła:
  1. 1 2 Antoni Platkow, Rozmówki francuskie, Warszawa, Wiedza Powszechna, 1970, s. 23, PB 2793/70.

chien (język starofrancuski)

chien (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. pies
odmiana:
(1.1) lp chien; lm chiens
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. canis
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.