bundz (język polski)
bundz (1.1)
- wymowa:
- IPA: [bũnʦ̑], AS: [bũnc], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rodzaj sera z owczego mleka przypominający twaróg; zob. też bundz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bundz bundze dopełniacz bundzu bundzów celownik bundzowi bundzom biernik bundz bundze narzędnik bundzem bundzami miejscownik bundzu bundzach wołacz bundzu bundze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ser
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ukr. бундз[1]
- uwagi:
- inna pisownia bunc
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.