brukselczyk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [bruˈksɛlʧ̑ɨk], AS: [brukselčyk]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Brukseli[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brukselczyk brukselczycy dopełniacz brukselczyka brukselczyków celownik brukselczykowi brukselczykom biernik brukselczyka brukselczyków narzędnik brukselczykiem brukselczykami miejscownik brukselczyku brukselczykach wołacz brukselczyku brukselczycy depr. M. i W. lm: (te) brukselczyki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bruksela ż, brukselka ż, brukselizm mrz
- forma żeńska brukselka ż
- przym. brukselski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Brusselian
- baskijski: (1.1) bruselar
- francuski: (1.1) Bruxellois m
- hiszpański: (1.1) bruselense m
- niderlandzki: (1.1) Brusselaar m
- niemiecki: (1.1) Brüsseler m
- słowacki: (1.1) Bruselčan m
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 5. - ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.