binden (język niemiecki)
czasownik mocny, przechodni
- (1.1) wiązać, związać
- (1.2) zawiązywać, zawiązać
- (1.3) wiązać, zobowiązywać, zobowiązać
- (1.4) wiązać, spajać, spoić
- odmiana:
- (1.1-4)[1] binden (bindet), band, gebunden (haben)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Binden n, Bindung ż, Binde ż, Binder m, Bund n/m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Aneks:Język niemiecki - wykaz czasowników mocnych i nieregularnych
- zobacz też: binden • abbinden • anbinden • aneinanderbinden • aufbinden • darumbinden • drumbinden • einbinden • festbinden • herumbinden • hochbinden • losbinden • umbinden • verbinden • zubinden • zurückbinden • zusammenbinden
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.