bezprzykładność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co bezprzykładne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bezprzykładność bezprzykładności dopełniacz bezprzykładności bezprzykładności celownik bezprzykładności bezprzykładnościom biernik bezprzykładność bezprzykładności narzędnik bezprzykładnością bezprzykładnościami miejscownik bezprzykładności bezprzykładnościach wołacz bezprzykładności bezprzykładności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) bezprzykładność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wielkość
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. bezprzykładny
- przysł. bezprzykładnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. bezprzykładny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1].
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) бяспрыкладнасць ż
- rosyjski: (1.1) беспримерность ż
- ukraiński: (1.1) безприкладність ż
- źródła:
- ↑
Hasło „bezprzykładność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.