bezdźwięczny (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nie wydający dźwięku (głosu)

(1.2) nie dający się usłyszeć

(1.3) jęz. o spółgłoskach: taka, przy wymawianiu której nie drżą więzadła głosowe

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bezdźwięczny		bezdźwięczna	bezdźwięczne	bezdźwięczni	bezdźwięczne
dopełniacz	bezdźwięcznego		bezdźwięcznej	bezdźwięcznego	bezdźwięcznych
celownik	bezdźwięcznemu		bezdźwięcznej	bezdźwięcznemu	bezdźwięcznym
biernik	bezdźwięcznego	bezdźwięczny	bezdźwięczną	bezdźwięczne	bezdźwięcznych	bezdźwięczne
narzędnik	bezdźwięcznym		bezdźwięczną	bezdźwięcznym	bezdźwięcznymi
miejscownik	bezdźwięcznym		bezdźwięcznej	bezdźwięcznym	bezdźwięcznych
wołacz	bezdźwięczny		bezdźwięczna	bezdźwięczne	bezdźwięczni	bezdźwięczne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.3) Przy spółgłoskach dźwięcznych – b, g, d itd. – drgają wiązadła głosowe; przy bezdźwięcznych z kolei – t, p, k itp. – nie drgają^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) niemy, bezgłośny, atoniczny

(1.2) niesłyszalny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dźwięczność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bez- + dźwięczny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) voiceless, soundless, surd; (1.2) soundless; (1.3) voiceless
• baskijski: (1.3) ahoskabe
• białoruski: (1.1) бязгучны, ціхі
• francuski: (1.1) aphone; (1.3) sourd, aphone
• hiszpański: (1.1) insonoro; (1.3) sordo
• jidysz: (1.3) אומשטימיק
• niemiecki: (1.1) stimmlos, tonlos, klanglos, lautlos; (1.3) stimmlos
• nowogrecki: (1.1) άηχος; (1.3) άηχος
• rosyjski: (1.1) беззвучный, бесшумный; (1.2) беззвучный; (1.3) глухой
• słowacki: (1.3) neznelý
• ukraiński: (1.1) беззвучний; (1.2) беззвучний
• węgierski: (1.1) hangtalan

źródła: