berkel (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˈbɛrkɛl], AS: [berkel]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Bk i liczbie atomowej 97; zob. też berkel w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik berkel dopełniacz berkelu / berkela [1] celownik berkelowi biernik berkel narzędnik berkelem miejscownik berkelu wołacz berkelu - przykłady:
- (1.1) Berkel jest aktynowcem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Bk
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. berkelowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. berkelium
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) berkelium
- arabski: (1.1) بركيليوم
- asturyjski: (1.1) berkeliu m
- baskijski: (1.1) berkelio
- białoruski: (1.1) берклій m
- bułgarski: (1.1) берклий m
- czeski: (1.1) berkelium n
- duński: (1.1) berkelium n
- esperanto: (1.1) berkelio
- fiński: (1.1) berkelium
- francuski: (1.1) berkélium m
- hiszpański: (1.1) berkelio m
- kataloński: (1.1) berkeli m
- luksemburski: (1.1) Berkelium
- łaciński: (1.1) berkelium n, bercelium
- łotewski: (1.1) berklijs
- macedoński: (1.1) берклиум
- niderlandzki: (1.1) berkelium n
- niemiecki: (1.1) Berkelium n
- nowogrecki: (1.1) μπερκέλιο n
- rosyjski: (1.1) берклий m
- rumuński: (1.1) berkeliu n
- serbsko-chorwacki: (1.1) berkelij m
- słowacki: (1.1) berkélium n
- słoweński: (1.1) berkelij
- szwedzki: (1.1) berkelium
- ukraiński: (1.1) берклій m, беркелій m
- węgierski: (1.1) berkélium
- włoski: (1.1) berkelio m
- źródła:
- ↑
Hasło „berkel” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.