behawiorysta (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌbɛxavʲjɔˈrɨsta], AS: [beχavʹi ̯orysta], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przedstawiciel lub zwolennik behawioryzmu
- (1.2) specjalista zajmujący się terapią zachowania zwierząt towarzyszących człowiekowi, głównie psów
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik behawiorysta behawioryści dopełniacz behawiorysty behawiorystów celownik behawioryście behawiorystom biernik behawiorystę behawiorystów narzędnik behawiorystą behawiorystami miejscownik behawioryście behawiorystach wołacz behawiorysto behawioryści - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) neobehawiorysta
- (1.2) behawiorysta zwierząt
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) psycholog
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. behawioryzm m
- forma żeńska behawiorystka ż
- przym. behawioralny, behawiorystyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. behawioryzm < ang. behavior, behaviour
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) behaviorist, behaviourist
- francuski: (1.1) béhavioriste
- hiszpański: (1.1) conductista m
- nowogrecki: (1.1) συμπεριφοριστής m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.