błonie (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˈbwɔ̃ɲɛ], AS: [bu̯õńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) duża trawiasta przestrzeń
- (1.2) gw. wspólne pastwisko[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik błonie błonia dopełniacz błonia błoni / błoń[2] celownik błoniu błoniom biernik błonie błonia narzędnik błoniem błoniami miejscownik błoniu błoniach wołacz błoniu błonia - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) przest. błoń
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. błoń ż, Błonie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 54.
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.