ausbleiben (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈaʊ̯sˌblaɪ̯bn̩] IPA: [ˌbliːp ˈaʊ̯s] IPA: [ˈaʊ̯sɡəˌbliːbm̩]

​

znaczenia:

czasownik mocny, rozdzielnie złożony, nieprzechodni

(1.1) nie przychodzić, nie przyjść, nie nadchodzić, nie nadejść, nie pojawiać się, nie pojawić się

(1.2) zostawać (poza domem), zostać (poza domem)

odmiana:

(1.1-2)^[1] ausbleiben (bleibt aus), blieb aus, ausgeblieben (sein)

przykłady:

(1.1) Der erwartete Sturm blieb aus. → Spodziewana burza nie nadeszła.

(1.1) Viele Gäste sind ausgeblieben. → Wielu gości się nie pojawiło.

(1.1) Es konnte nicht ausbleiben, dass er erkrankte. → To, że zachorował, było nieuniknione.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: bleiben • abbleiben • aufbleiben • ausbleiben • beibleiben • nachbleiben • umspannenn • unterbleiben • überbleiben • verbleiben • zubleiben • zurückbleiben • zusammenbleiben

źródła: