astrofizyk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌastrɔˈfʲizɨk], AS: [astrofʹizyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) specjalista w zakresie astrofizyki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik astrofizyk astrofizycy dopełniacz astrofizyka astrofizyków celownik astrofizykowi astrofizykom biernik astrofizyka astrofizyków narzędnik astrofizykiem astrofizykami miejscownik astrofizyku astrofizykach wołacz astrofizyku astrofizycy depr. M. i W. lm: (te) astrofizyki[1] - przykłady:
- (1.1) Astrofizycy od dawna przewidywali istnienie tego rodzaju gazowych dysków[2].
- (1.1) Grupa astrofizyków wysłała sondę kosmiczną.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kosmofizyk
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) astronom
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. astrofizyka ż, astrofizyczność ż
- forma żeńska astrofizyczka ż
- przym. astrofizyczny
- przysł. astrofizycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) astrophysicist
- baskijski: (1.1) astrofisikari
- białoruski: (1.1) астрафізік m
- bułgarski: (1.1) астрофизик m
- czeski: (1.1) astrofyzik m
- duński: (1.1) astrofysiker w
- esperanto: (1.1) astrofizikisto
- hiszpański: (1.1) astrofísico m
- rosyjski: (1.1) астрофизик m
- słowacki: (1.1) astrofyzik m
- węgierski: (1.1) asztrofizikus
- włoski: (1.1) astrofisico m
- źródła:
- ↑
Hasło „astrofizyk” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Usprawiedliwienie wszechświata, Michał Heller, 1995 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.