antymon (język polski)
antymon (1.1)
- wymowa:
- , IPA: [ãnˈtɨ̃mɔ̃n], AS: [ãntỹmõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Sb i liczbie atomowej 51; zob. też antymon w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik antymon dopełniacz antymonu celownik antymonowi biernik antymon narzędnik antymonem miejscownik antymonie wołacz antymonie - przykłady:
- (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma antymon?
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. antymonian m, antymonit m, antymonowodór m, antymonyl m, antymonowanie n
- przym. antymonowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. antimonium < arab. إثمد < łac. stibium
- uwagi:
- (1.1) symbol. Sb
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) antimony
- arabski: (1.1) إثمد, انتيمون, كحل
- baskijski: (1.1) antimonio
- białoruski: (1.1) сурма ż
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) антымон m
- bułgarski: (1.1) антимон m
- czeski: (1.1) antimon
- duński: (1.1) antimon
- esperanto: (1.1) antimono
- francuski: (1.1) antimoine
- hiszpański: (1.1) antimonio m
- interlingua: (1.1) antimonio
- jidysz: (1.1) אַנטימאָניע ż (antimonje), אַנטימאָן m (antimon), שפּיזגלאָז n (szpizgloz)
- kataloński: (1.1) antimoni m
- łaciński: (1.1) stibium n, antimonium n
- niemiecki: (1.1) Antimon n, Stibium n
- nowogrecki: (1.1) αντιμόνιο n
- ormiański: (1.1) ծարիր
- rosyjski: (1.1) сурьма ż
- słowacki: (1.1) antimón m
- węgierski: (1.1) antimon
- włoski: (1.1) antimonio m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.