anegdociarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌãnɛɡˈdɔʨ̑aʃ], AS: [ãnegdoćaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba umiejąca opowiadać anegdoty
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik anegdociarz anegdociarze dopełniacz anegdociarza anegdociarzy celownik anegdociarzowi anegdociarzom biernik anegdociarza anegdociarzy narzędnik anegdociarzem anegdociarzami miejscownik anegdociarzu anegdociarzach wołacz anegdociarzu anegdociarze - przykłady:
- (1.1) Z Marka był niezły anegdociarz, słuchało się go z zainteresowaniem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) anegdocista
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. anegdota ż, anegdotka ż, anegdoteczka ż, anegdotyzm m, anegdotyczność ż, anegdociarstwo n, anegdocista m, anegdotczyk m, anegdotarium n
- przym. anegdotyczny, anegdociarski
- przysł. anegdotycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- interlingua: (1.1) anecdotista
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.