admirator (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌadmʲiˈratɔr], AS: [admʹirator], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.,
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. wielbiciel
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik admirator admiratorzy dopełniacz admiratora admiratorów celownik admiratorowi admiratorom biernik admiratora admiratorów narzędnik admiratorem admiratorami miejscownik admiratorze admiratorach wołacz admiratorze admiratorzy depr. M. i W. lm: (te) admiratory - przykłady:
- (1.1) Dwudziestowieczny pisarz zyskał wielu admiratorów i naśladowców.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wielbiciel, miłośnik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. admiracja ż, admirowanie n
- forma żeńska admiratorka ż
- czas. admirować ndk.
- przym. admiracyjny
- przysł. admiracyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) admirateur m
- interlingua: (1.1) admirator
- włoski: (1.1) ammiratore m
- źródła:
admirator (interlingua)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) admirator, wielbiciel
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. admiration
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.