abrogacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌabrɔˈɡaʦ̑ʲja], AS: [abrogacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.,
- podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•ro•ga•cja[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) praw. uchylenie uregulowania prawnego lub wyroku
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik abrogacja abrogacje dopełniacz abrogacji abrogacji / przest. abrogacyj celownik abrogacji abrogacjom biernik abrogację abrogacje narzędnik abrogacją abrogacjami miejscownik abrogacji abrogacjach wołacz abrogacjo abrogacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. abrogowanie n, derogacja ż
- czas. abrogować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. abrogatio[2]
- źródłosłów dla ros. аброгация[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) abrogation ż
- hiszpański: (1.1) abrogación ż
- niemiecki: (1.1) Abrogation ż
- nowogrecki: (1.1) ακύρωση ż
- rosyjski: (1.1) аброгация ż
- ukraiński: (1.1) аброгація ż
- włoski: (1.1) abrogazione ż
- źródła:
- ↑ Hasło „abrogacja” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
- ↑
Hasło „abrogacja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Wiesław Witkowski, Nowy słownik zapożyczeń polskich w języku rosyjskim, Universitas, Kraków 2006, ISBN 83-242-0736-8, s. 1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.