Konjunktion (język niemiecki)
- wymowa:
- lp IPA: [kɔnjʊŋkˈʦi̯oːn] lm IPA: [kɔnjʊŋkˈʦi̯oːnən]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) gram. spójnik współrzędny, spójnik
- (1.2) astr. koniunkcja
- (1.3) mat. koniunkcja
- odmiana:
- (1.1-3)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik die Konjunktion die Konjunktionen dopełniacz der Konjunktion der Konjunktionen celownik der Konjunktion den Konjunktionen biernik die Konjunktion die Konjunktionen - przykłady:
- (1.1) Die Konjunktionen des Englischen entsprechen in etwa denen des Deutschen. → Spójniki (języka) angielskiego odpowiadają mniej więcej tymże (spójnikom języka) niemieckiego.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Bindewort, Junktion
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) nebenordnende Konjunktion, unterordnende Konjunktion, koordinierende Konjunktion
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Niemiecki - Słownictwo gramatyczne
- źródła:
- ↑ Deklinacja rzeczowników w jęz. niemieckim
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.