Heba (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈxɛba], AS: [χeba]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) mit. gr. zob. Hebe
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik Heba dopełniacz Heby celownik Hebie biernik Hebę narzędnik Hebą miejscownik Hebie wołacz Hebo - przykłady:
- (1.1) Oboje, Heba i Ganimedes, krzątając się przy ucztach, roznosili bogom ambrozję i nektar.[1]
- (1.1) Atrybutami Heby były: dzban i czara.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Hebe, Juwentas, Juwentus
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Hebe ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. Juwentas
- (1.1) zobacz też: Ganimedes • Heba
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Hebe
- źródła:
- ↑ Zygmunt Kubiak, Mitologia Greków i Rzymian, Świat Książki, Warszawa 2003, s. 144.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.