Bucefał (język polski)
Aleksander na Bucefale (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
- (1.1) hist. koń Aleksandra Wielkiego[1]; zob. też Bucefał w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik Bucefał dopełniacz Bucefała celownik Bucefałowi biernik Bucefała narzędnik Bucefałem miejscownik Bucefale wołacz Bucefale - przykłady:
- (1.1) Aleksander dosiadał Bucefała we wszystkich swych kampaniach wojennych[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bucefał mzw
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Bucephalus < gr. Βουκέφαλος < gr. βουκέφαλος → byczogłowy < gr. βοῦς + κεφαλή
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Bucephalus, Bucephalas
- francuski: (1.1) Bucéphale m
- hiszpański: (1.1) Bucéfalo m
- łaciński: (1.1) Bucephalus m
- nowogrecki: (1.1) Βουκεφάλας m
- starogrecki: (1.1) Βουκέφαλος m, Βουκεφάλας m
- włoski: (1.1) Bucefalo m
- źródła:
- ↑
Hasło „Bucefał” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ z Wikipedii
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.