дружить (język rosyjski)
- transliteracja:
- družitʹ
- wymowa:
- IPA: [drʊˈʐɨtʲ],
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni niedokonany
- (1.1) przyjaźnić się
- (1.2) znać się
- odmiana:
- (1.1-2)
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. 2 os. 3 os. 1 os. 2 os. 3 os. bezokolicznik дружи́ть czas teraźniejszy дружу́ дру́жишь / дружи́шь дру́жит / дружи́т дру́жим / дружи́м дру́жите / дружи́те дру́жат / дружа́т czas przeszły m дружи́л дружи́ли ż дружи́ла n — дружи́ло tryb rozkazujący пусть дружу́ дружи́ пусть дру́жит / дружи́т давай(те) дружи́ть дружи́те пусть дру́жат / дружа́т czas przyszły бу́ду дружи́ть бу́дешь дружи́ть бу́дет дружи́ть бу́дем дружи́ть бу́дете дружи́ть бу́дут дружи́ть pozostałe formy imiesłów przymiotnikowy czynny czasu teraźniejszego дружа́щий imiesłów przymiotnikowy czynny czasu przeszłego дружи́вший imiesłów przysłówkowy współczesny дружа́ imiesłów przysłówkowy uprzedni дружи́в, дружи́вши - przykłady:
- (1.1) Они́ дру́жат с пе́рвого кла́сса. → Oni przyjaźnią się od pierwszej klasy.
- (1.2) Я дружу́ с компью́тером. → Znam się na komputerach.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) приятельствовать
- antonimy:
- (1.1) враждовать, ссориться, конфликтовать
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. дружба ż, друг m
- przym. дружный
- czas. подружиться dk., сдружиться dk.
- związki frazeologiczne:
- не дружить с головой
- etymologia:
- ros. друг < prasł.
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.