вучань (język białoruski)

вучань (1.1)

transliteracja:

vučanʹ

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) eduk. uczeń^[1]

(1.2) rzem. zaw. uczeń, terminator^[1]

(1.3) uczeń, zwolennik^[1]

odmiana:

przykłady:

(1.1) З-за грыпу на заняткі прыйшоў толькі адзін вучань. → Z powodu grypy na zajęcia przyszedł tylko jeden uczeń.

(1.3) Пляханаў з гонарам называў сябе вучнем Маркса і Энгельса^[1]. → Plechanow z dumą nazywał siebie uczniem Marksa i Engelsa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) вучань восьмага класа → uczeń ósmej klasy

synonimy:

(1.1) школьнік

(1.3) паслядоўнік, прыхільнік

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) трэцякласнік, пяцікласнік, шасцікласнік, дзевяцікласнік, дзесяцікласнік

(1.2) слесарчук

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. вучоба ż, вучылішча n, вучоны m, вучэнне n

forma żeńska вучаніца ż

czas. вучыць ndk., вучыцца ndk.

przym. вучнёўскі, вучэбны, вучоны

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: