żonaty (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ʒɔ̃ˈnatɨ], AS: [žõnaty], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zwykle o mężczyźnie: mający żonę

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) mężczyzna, który ma żonę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	żonaty		żonata	żonate	żonaci	żonate
dopełniacz	żonatego		żonatej	żonatego	żonatych
celownik	żonatemu		żonatej	żonatemu	żonatym
biernik	żonatego	żonaty	żonatą	żonate	żonatych	żonate
narzędnik	żonatym		żonatą	żonatym	żonatymi
miejscownik	żonatym		żonatej	żonatym	żonatych
wołacz	żonaty		żonata	żonate	żonaci	żonate
nie stopniuje się

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żonaty	żonaci
dopełniacz	żonatego	żonatych
celownik	żonatemu	żonatym
biernik	żonatego	żonatych
narzędnik	żonatym	żonatymi
miejscownik	żonatym	żonatych
wołacz	żonaty	żonaci

przykłady:

(1.1) Chociaż nie jest żonaty, ma już dwoje dzieci.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(2.1) kawaler, wdowiec, rozwodnik, singiel

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. żona, żoneczka, żonusia

przym. żonin, żoniny

czas. żenić/żenić się

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. żona, pol. żenić

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) married
• arabski: (1.1) متزوج
• azerski: (1.1) evlənmiş, evli, ailəli
• baskijski: (1.1) emaztedun
• białoruski: (1.1) жанаты; (2.1) жанаты m
• czeski: (1.1) ženatý
• duński: (1.1) gift
• francuski: (1.1) marié
• hebrajski: (1.1) נשוי m (nasuj)
• hiszpański: (1.1) casado
• kaszubski: (1.1) żeniałi
• niemiecki: (1.1) verheiratet
• nowogrecki: (1.1) παντρεμένος
• ormiański: (1.1) ամուսնացած
• portugalski: (1.1) casado
• rosyjski: (1.1) женатый
• slovio: (1.1) svadilju (свадилйу)
• słowacki: (1.1) ženatý

źródła: