łapacz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈwapaʧ̑], AS: [u̯apač]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, która coś lub kogoś łapie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łapacz łapacze dopełniacz łapacza łapaczy celownik łapaczowi łapaczom biernik łapacza łapaczy narzędnik łapaczem łapaczami miejscownik łapaczu łapaczach wołacz łapaczu łapacze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łapanka ż, łapa ż, łapanie n, łapaczka ż
- forma żeńska łapaczka ż
- czas. łapać ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) catcher
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.