łękotka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [wɛ̃ŋˈkɔtka], AS: [u̯ẽŋkotka], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) anat. chrząstka wchodząca w skład stawu kolanowego; zob. też łękotka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łękotka łękotki dopełniacz łękotki łękotek celownik łękotce łękotkom biernik łękotkę łękotki narzędnik łękotką łękotkami miejscownik łękotce łękotkach wołacz łękotko łękotki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) uszkodzona łąkotka • uraz łąkotki • łąkotka kolanowa • łąkotka żuchwowa
- synonimy:
- (1.1) menisk, łąkotka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łęk m
- przym. łękotkowy, łąkotkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- forma równoważna: łąkotka
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) meniscus
- baskijski: (1.1) menisko
- bułgarski: (1.1) менискус m
- francuski: (1.1) ménisque m
- hiszpański: (1.1) menisco m
- niemiecki: (1.1) Meniskus m
- nowogrecki: (1.1) μηνίσκος m
- rosyjski: (1.1) мениск m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.