wystarczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ starczyć.[1] First attested in the 16th century.[2] Compare Kashubian wëstarczëc and Silesian wystarczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈstar.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /vɨˈstar.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -art͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧star‧czyć

Verb

wystarczyć pf (imperfective wystarczać)

  1. (intransitive) to suffice, to be enough, to do (to occur in sufficient quantity or degree) [+dative = for whom], [+genitive = enough of what], [+ na (accusative)] or [+ do (genitive) = for what], [+ żeby (past tense/infinitive)] or [+infinitive = to do what]
    Synonym: starczyć
    Antonyms: braknąć, zabraknąć
  2. (intransitive) to suffice, to be enough, to do (to be a sufficient cause or reason) [+ żeby (past tense/infinitive)] or [+infinitive = to do what]
    Synonym: starczyć
  3. (intransitive) to do (to be a sufficient replacement) [+dative = for whom], [+ za (accusative) = for what]
    Synonym: starczyć
  4. (obsolete, intransitive) to manage (to be able to do) [+dative]
  5. (obsolete, intransitive) to afford (to have enough money for) [+ na (accusative) = for what]

Conjugation
Conjugation of wystarczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wystarczyć
future tense 1st wystarczę wystarczymy
2nd wystarczysz wystarczycie
3rd wystarczy wystarczą
impersonal wystarczy się
past tense 1st wystarczyłem,
-(e)m wystarczył		 wystarczyłam,
-(e)m wystarczyła		 wystarczyłom,
-(e)m wystarczyło		 wystarczyliśmy,
-(e)śmy wystarczyli		 wystarczyłyśmy,
-(e)śmy wystarczyły
2nd wystarczyłeś,
-(e)ś wystarczył		 wystarczyłaś,
-(e)ś wystarczyła		 wystarczyłoś,
-(e)ś wystarczyło		 wystarczyliście,
-(e)ście wystarczyli		 wystarczyłyście,
-(e)ście wystarczyły
3rd wystarczył wystarczyła wystarczyło wystarczyli wystarczyły
impersonal wystarczono
conditional 1st wystarczyłbym,
bym wystarczył		 wystarczyłabym,
bym wystarczyła		 wystarczyłobym,
bym wystarczyło		 wystarczylibyśmy,
byśmy wystarczyli		 wystarczyłybyśmy,
byśmy wystarczyły
2nd wystarczyłbyś,
byś wystarczył		 wystarczyłabyś,
byś wystarczyła		 wystarczyłobyś,
byś wystarczyło		 wystarczylibyście,
byście wystarczyli		 wystarczyłybyście,
byście wystarczyły
3rd wystarczyłby,
by wystarczył		 wystarczyłaby,
by wystarczyła		 wystarczyłoby,
by wystarczyło		 wystarczyliby,
by wystarczyli		 wystarczyłyby,
by wystarczyły
impersonal wystarczono by
imperative 1st niech wystarczę wystarczmy
2nd wystarcz wystarczcie
3rd niech wystarczy niech wystarczą
anterior adverbial participle wystarczywszy
verbal noun wystarczenie

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), wystarczyć is one of the most used words in Polish, appearing 20 times in scientific texts, 7 times in news, 13 times in essays, 13 times in fiction, and 41 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 94 times, making it the 675th most common word in a corpus of 500,000 words.[3]

References
  1. Boryś, Wiesław (2005) “starczyć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
  2. Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wystarczyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  3. Ida Kurcz (1990) “wystarczyć”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language]‎ (in Polish), volume 2, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 712

Further reading

Silesian

Etymology

From wy- +‎ starczyć. Compare Silesian wystarczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈstart͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -art͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧star‧czyć

Verb

wystarczyć pf (imperfective wystarczać)

  1. (intransitive) to last, to suffice, to be enough
    Synonym: starczyć

Conjugation
Conjugation of wystarczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wystarczyć
future tense 1st wystarczã wystarczymy
2nd wystarczysz wystarczycie
3rd wystarczy wystarczōm
past tense 1st wystarczōłch,
wystarczōłech,
wystarczōł żech		 wystarczyłach
wystarczyła żech		 wystarczyłoch1)
wystarczyło żech1)		 wystarczylimy,
wystarczylichmy		 wystarczyłymy,
wystarczyłychmy
2nd wystarczōłś,
wystarczōłeś,
wystarczōł żeś		 wystarczyłaś
wystarczyła żeś		 wystarczyłoś1)
wystarczyło żeś1)		 wystarczyliście,
wystarczyli żeście		 wystarczyłyście,
wystarczyły żeście
3rd wystarczōł wystarczyła wystarczyło wystarczyli wystarczyły
pluperfect tense2)
 1st bōłch wystarczōł,
bōłech wystarczōł,
bōł żech wystarczōł		 byłach wystarczyła
była żech wystarczyła		 byłoch wystarczyło1)
było żech wystarczyło1)		 byli my wystarczyli,
bylichmy wystarczyli		 były my wystarczyły,
byłychmy wystarczyły
2nd bōłś wystarczōł,
bōłeś wystarczōł,
bōł żeś wystarczōł		 byłaś wystarczyła
była żeś wystarczyła		 byłoś wystarczyło1)
było żeś wystarczyło1)		 byliście wystarczyli,
byli żeście wystarczyli		 byłyście wystarczyły,
były żeście wystarczyły
3rd bōł wystarczōł była wystarczyła było wystarczyło1)
 były my wystarczyli,
byłychmy wystarczyli		 były wystarczyły
conditional 1st bych wystarczōł bych wystarczyła byście wystarczyli by my wystarczyły,
bychmy wystarczyły
2nd byś wystarczōł byś wystarczyła byście wystarczyli byście wystarczyły
3rd by wystarczōł by wystarczyła by wystarczyło by wystarczyli by wystarczyły
imperative 1st niych wystarczã wystarczmy
2nd wystarcz wystarczcie
3rd niych wystarczy niych wystarczōm
verbal noun wystarczynie
1) Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms.
2) The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.