voeren

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvuːrə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: voe‧ren
  • Rhymes: -urən

Etymology 1

From Middle Dutch voeren, from Old Dutch fuoren, from Proto-West Germanic *fōrijan, from Proto-Germanic *fōrijaną, causative of *faraną (modern varen).

Verb

voeren

  1. (transitive) to guide, lead
    Hij voerde de groep door het museum.He led the group through the museum.
    De herder voerde zijn schapen naar de weide.The shepherd guided his sheep to the pasture.
    Kun je ons voeren naar het dichtstbijzijnde treinstation?Can you lead us to the nearest train station?
  2. (transitive) to wage (war)
    Het land voerde jarenlang oorlog tegen zijn buurman.The country waged war against its neighbor for many years.
    Ze voerden een stille oorlog, voornamelijk door middel van economische sancties.They waged a silent war, mainly through economic sanctions.
    Hoe kun je een oorlog voeren en tegelijkertijd vrede prediken?How can you wage war and preach peace at the same time?
Inflection
Conjugation of voeren (weak)
infinitive voeren
past singular voerde
past participle gevoerd
infinitive voeren
gerund voeren n
present tense past tense
1st person singular voervoerde
2nd person sing. (jij) voertvoerde
2nd person sing. (u) voertvoerde
2nd person sing. (gij) voertvoerde
3rd person singular voertvoerde
plural voerenvoerden
subjunctive sing.1 voerevoerde
subjunctive plur.1 voerenvoerden
imperative sing. voer
imperative plur.1 voert
participles voerendgevoerd
1) Archaic.
Derived terms
Descendants
  • Afrikaans: voer
  • Negerhollands: voer

Etymology 2

A contraction of voederen, from Middle Dutch voederen, from voeder (lining), from Proto-West Germanic *fōdr (sheath).

Verb

voeren

  1. (transitive) to line (cover the inner surface)
Inflection
Conjugation of voeren (weak)
infinitive voeren
past singular voerde
past participle gevoerd
infinitive voeren
gerund voeren n
present tense past tense
1st person singular voervoerde
2nd person sing. (jij) voertvoerde
2nd person sing. (u) voertvoerde
2nd person sing. (gij) voertvoerde
3rd person singular voertvoerde
plural voerenvoerden
subjunctive sing.1 voerevoerde
subjunctive plur.1 voerenvoerden
imperative sing. voer
imperative plur.1 voert
participles voerendgevoerd
1) Archaic.
Derived terms

Etymology 3

A contraction of voederen, from Middle Dutch voederen. Equivalent to voer + -en.

Alternative forms

Verb

voeren

  1. (transitive) to feed
Inflection
Conjugation of voeren (weak)
infinitive voeren
past singular voerde
past participle gevoerd
infinitive voeren
gerund voeren n
present tense past tense
1st person singular voervoerde
2nd person sing. (jij) voertvoerde
2nd person sing. (u) voertvoerde
2nd person sing. (gij) voertvoerde
3rd person singular voertvoerde
plural voerenvoerden
subjunctive sing.1 voerevoerde
subjunctive plur.1 voerenvoerden
imperative sing. voer
imperative plur.1 voert
participles voerendgevoerd
1) Archaic.
Descendants

Etymology 4

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

voeren

  1. inflection of varen:
    1. plural past indicative
    2. (dated or formal) plural past subjunctive

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch fuoren, from Proto-West Germanic *fōrijan.

Verb

voeren

  1. to bring, to carry, to transport
  2. to lead (a person)
  3. to take (a person, under force)
  4. to carry on one's person, to have on oneself
  5. to carry out
  6. to export, to bring out of the city or land

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.