pomawiać

From po- +‎ mawiać. First attested in 1424.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔmavjat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔmavjat͡ɕ/

pomawiać impf (perfective pomówić)

1. to accuse [+ o (accusative)], [+ w (locative)] or [+ o (locative)]
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 805:

     Pylat kazal vschytkym pomavyacz mylego Iesucrista

     [Piłat kazał wszytkim pomawiać miłego Jesukrysta]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 793:

     Pomavyayącz czye o krolevstvo, aby szye thy stavyl, yzby chczyal krolem bycz

     [Pomawiająć cie o krolewstwo, aby sie ty stawił, iżby chciał krolem być]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 103:

     Herod pysal lysty do czeszarza... v rozmaythych rzeczach szyny pomavyayącz (in multis accusans filios)

     [Herod pisał listy do cesarza... w rozmaitych rzeczach syny pomawiając (in multis accusans filios)]

2. to remark, to utter; to predicate [+ na (accusative)]
   • 1967 [1424], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 1078, Kościan:

     Yaco pan Wyssak nicz wysse nye dzersi w Koczvgach, yedno to, czsso lyst pomawya, czsso mv Michalow dzath wsdal

     [Jako pan Wyszak nic wysze nie dzierży w Kociugach, jedno to, cso list pomawia, cso mu Michałow dziad wzdał]

   • 1967 [1424], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 1243, Kościan:

     Jacom nye ranczyl ranką any vsthy za listh Czemye, czo pomawa na czterdzesczy grziwen grossy Wanczenczewy

     [Jakom ja nie ręczył ręką ani usty za list Ciemie, co pomawia na czterdziseści grzywien groszy Więceńcewi]

   • 1868 [1452], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego‎, volume XIV, page 344:

     Iohannes... citavit nobilem Drobysch..., quod de honore eius diceret al. pomawyal inpossibilia verba

     [Iohannes... citavit nobilem Drobysz..., quod de honore eius diceret al. pomawiał' inpossibilia verba]

• Polish: pomawiać

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pomawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish pomawiać. By surface analysis, po- +‎ mawiać.

• IPA^(key): /pɔˈma.vjat͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔˈma.vjat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -avjat͡ɕ
• Syllabification: po‧ma‧wiać

pomawiać impf (perfective pomówić)

1. (transitive) to have a conversation
2. (transitive) to allege, to impute (to accuse of without justification) [+ o (accusative) = of what]

   Synonyms: insynuować, imputować

3. (transitive, obsolete) to repeat after someone, to mimic, to imitate
4. (reflexive with się) to allege each other [+ o (accusative) = of what]

• pomawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pomawiać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pomawiać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Paweł Kupiszewski (11.04.2019) “POMAWIAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pomawiać”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “pomawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pomawiać”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 4, Warsaw, page 559
• pomawiać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego