pomówienie

From pomówić +‎ -enie. First attested in 1404.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔmɔːvjɛɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔmovjɛɲe/

pomówienie n

1. verbal noun of pomówić (“making a verbal accusation made in court”)
   • 1895 [1404], Archiwum Komisji Prawniczej. Collectanea ex Archivo Collegii Iuridici‎, volume X, page 141:

     Quidquid Johannes... et eius uxor legittima de dampno perceperit super simplicem eorum assercionem vlg. na pomowcze (pro pomowene) sine iuramento, hoc totum dampnum in me... redundabit et transibit

     [Quidquid Johannes... et eius uxor legittima de dampno perceperit super simplicem eorum assercionem vlg. na pomowi[eni]e sine iuramento, hoc totum dampnum in me... redundabit et transibit]

• Polish: pomówienie

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pomówienie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish pomówienie. By surface analysis, pomówić +‎ -enie.

• IPA^(key): /pɔ.muˈvjɛ.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔ.moˈvjɛ.ɲe/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: po‧mó‧wie‧nie

pomówienie n

1. (uncountable) verbal noun of pomówić
2. (countable) defamation, libel (baseless accuasation) [+ o (accusative) = of what]

   Synonyms: kalumnia, obmówienie, oszczerstwo, zniesławienie

• pomówienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pomówienie in Polish dictionaries at PWN
• “POMÓWIENIE”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2019 May 9
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pomówienie”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “pomówienie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pomówienie”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 4, Warsaw, page 577
• pomówienie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego