pomówca

From pomówić +‎ -ca. First attested in the middle of the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔmɔːft͡sa/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔmoft͡sa/

pomówca m ?

1. allegator, accusor
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 806:

     Pylat rzekl... Cayphaschovy y ynem falschyvem pomovczan

     [Piłat rzekł... Kaifaszowi, i inem fałszywem pomowcam]

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pomówca”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN