casus

See also: casûs, ĉasus, and Casus

English

Noun

casus

  1. (logic, philosophy, obsolete) A possible world, as a starting point for reasoning.

Azerbaijani
Other scripts
Cyrillic ҹасус
Abjad جاسوس

Etymology

Borrowed from Arabic جَاسُوس (jāsūs).

Pronunciation
  • IPA(key): [d͡ʒɑːˈsus], [d͡zɑːˈsus]
  • Hyphenation: ca‧sus
  • Audio(file)

Noun

casus (definite accusative casusu, plural casuslar)

  1. spy

Declension
    Declension of casus
singular plural
nominative casus
 casuslar
definite accusative casusu
 casusları
dative casusa
 casuslara
locative casusda
 casuslarda
ablative casusdan
 casuslardan
definite genitive casusun
 casusların
    Possessive forms of casus
nominative
singular plural
mənim (“my”) casusum casuslarım
sənin (“your”) casusun casusların
onun (“his/her/its”) casusu casusları
bizim (“our”) casusumuz casuslarımız
sizin (“your”) casusunuz casuslarınız
onların (“their”) casusu or casusları casusları
accusative
singular plural
mənim (“my”) casusumu casuslarımı
sənin (“your”) casusunu casuslarını
onun (“his/her/its”) casusunu casuslarını
bizim (“our”) casusumuzu casuslarımızı
sizin (“your”) casusunuzu casuslarınızı
onların (“their”) casusunu or casuslarını casuslarını
dative
singular plural
mənim (“my”) casusuma casuslarıma
sənin (“your”) casusuna casuslarına
onun (“his/her/its”) casusuna casuslarına
bizim (“our”) casusumuza casuslarımıza
sizin (“your”) casusunuza casuslarınıza
onların (“their”) casusuna or casuslarına casuslarına
locative
singular plural
mənim (“my”) casusumda casuslarımda
sənin (“your”) casusunda casuslarında
onun (“his/her/its”) casusunda casuslarında
bizim (“our”) casusumuzda casuslarımızda
sizin (“your”) casusunuzda casuslarınızda
onların (“their”) casusunda or casuslarında casuslarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) casusumdan casuslarımdan
sənin (“your”) casusundan casuslarından
onun (“his/her/its”) casusundan casuslarından
bizim (“our”) casusumuzdan casuslarımızdan
sizin (“your”) casusunuzdan casuslarınızdan
onların (“their”) casusundan or casuslarından casuslarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) casusumun casuslarımın
sənin (“your”) casusunun casuslarının
onun (“his/her/its”) casusunun casuslarının
bizim (“our”) casusumuzun casuslarımızın
sizin (“your”) casusunuzun casuslarınızın
onların (“their”) casusunun or casuslarının casuslarının

Dutch

Etymology

Borrowed from Latin cāsus (“chance, event”), the past participle of cadō (“to fall, happen”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkaː.zʏs/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: ca‧sus

Noun

casus m (plural casussen or casus, diminutive casusje n)

  1. (law) A legal case.
    Synonyms: rechtzaak, zaak
  2. A case, occurrence, instance, especially used for a case study, reference or teaching example.
    Synonym: geval
  3. (grammar) A case, (instance of) grammatical case.
    Synonym: naamval
  4. A coincidence.
    Synonym: toeval

Descendants
  • → Indonesian: kasus

Latin

Alternative forms
  • cassus (regular Republican spelling)

Etymology

From cāssus with regular degemination after a long vowel, for cadō (“to fall, happen”) +‎ -tus (“action noun suffix”), from Proto-Italic *kadō, Proto-Indo-European *ḱh₂d- (“to fall”). The grammatical sense is a semantic loan from Ancient Greek πτῶσις (ptôsis).

Pronunciation

Noun

cāsus m (genitive cāsūs); fourth declension

  1. a fall, downwards movement
  2. accident, chance
  3. an event, happening, occurrence
  4. misfortune, disaster, destruction, accident
    Synonyms: plāga, incommodum, dētrīmentum, clādēs, interitus, perniciēs, exitium, vulnus, calamitās, incommoditās, pestis, īnfortūnium, cruciātus, miseria, malum, nūbēs
    Antonyms: commodum, commoditās
    • L. Annaeus Seneca, Hercules 328:
      quem saepe trānsiit cāsus, aliquandō invenit.
      Misfortune will finds whom it often has spared.
  5. (grammar) A case, termination

Declension

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative cāsus cāsūs
Genitive cāsūs cāsuum
Dative cāsuī cāsibus
Accusative cāsum cāsūs
Ablative cāsū cāsibus
Vocative cāsus cāsūs

Hyponyms

Derived terms

Descendants

Further reading
  • “casus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • “casus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • casus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • casus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎, London: Macmillan and Co.
    • to foresee the far distant future: futura or casus futuros (multo ante) prospicere
    • by some chance or other: nescio quo casu (with Indic.)
    • the changes and chances of this life: ancipites et varii casus
    • to have to submit to the uncertainties of fortune; to be subject to Fortune's caprice: sub varios incertosque casus subiectum esse
    • to experience the ups and downs of life: multis casibus iactari
    • to be prepared for all that may come: ad omnes casus subsidia comparare
    • to prepare oneself for all contingencies: ad omnes casus se comparare
    • to foresee political events long before: longe prospicere futuros casus rei publicae (De Amic. 12. 40)
    • (ambiguous) affairs are desperate; we are reduced to extremeties: res ad extremum casum perducta est
  • casus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700‎, pre-publication website, 2005-2016
  • “casus”, in William Smith, editor (1854, 1857), A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly

Polish

Etymology

Unadapted borrowing from Latin cāsus.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈka.zus/
  • Rhymes: -azus
  • Syllabification: ca‧sus

Noun

casus m inan

  1. (law) Alternative spelling of kazus

Declension
Declension of casus
singular plural
nominative casus casusy
genitive casusu casusów
dative casusowi casusom
accusative casus casusy
instrumental casusem casusami
locative casusie casusach
vocative casusie casusy

Further reading
  • casus in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • casus in Polish dictionaries at PWN

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish جاسوس (casus), from Arabic جَاسُوس (jāsūs).

Pronunciation
  • IPA(key): [dʒaˈsus]
  • Audio(file)

Noun

casus (definite accusative casusu, plural casuslar)

  1. spy
    Synonym: ajan

Declension
Inflection
Nominative casus
Definite accusative casusu
Singular Plural
Nominative casus casuslar
Definite accusative casusu casusları
Dative casusa casuslara
Locative casusta casuslarda
Ablative casustan casuslardan
Genitive casusun casusların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular casusum casuslarım
2nd singular casusun casusların
3rd singular casusu casusları
1st plural casusumuz casuslarımız
2nd plural casusunuz casuslarınız
3rd plural casusları casusları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular casusumu casuslarımı
2nd singular casusunu casuslarını
3rd singular casusunu casuslarını
1st plural casusumuzu casuslarımızı
2nd plural casusunuzu casuslarınızı
3rd plural casuslarını casuslarını
Dative
Singular Plural
1st singular casusuma casuslarıma
2nd singular casusuna casuslarına
3rd singular casusuna casuslarına
1st plural casusumuza casuslarımıza
2nd plural casusunuza casuslarınıza
3rd plural casuslarına casuslarına
Locative
Singular Plural
1st singular casusumda casuslarımda
2nd singular casusunda casuslarında
3rd singular casusunda casuslarında
1st plural casusumuzda casuslarımızda
2nd plural casusunuzda casuslarınızda
3rd plural casuslarında casuslarında
Ablative
Singular Plural
1st singular casusumdan casuslarımdan
2nd singular casusundan casuslarından
3rd singular casusundan casuslarından
1st plural casusumuzdan casuslarımızdan
2nd plural casusunuzdan casuslarınızdan
3rd plural casuslarından casuslarından
Genitive
Singular Plural
1st singular casusumun casuslarımın
2nd singular casusunun casuslarının
3rd singular casusunun casuslarının
1st plural casusumuzun casuslarımızın
2nd plural casusunuzun casuslarınızın
3rd plural casuslarının casuslarının

Derived terms
  • casusluk

See also

Zazaki

Etymology

Borrowed from Arabic جَاسُوس (jāsūs).

Pronunciation

Noun

casus (plural -i)

  1. spy

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.