Sezon 1999 był czterdziestym trzecim sezonem Wyścigowych Samochodowych Mistrzostw Polski^[1].

Sezon liczył siedem eliminacji, rozgrywanych na torach w Poznaniu (trzy razy), Kielcach i Kamieniu Śląskim (trzy razy)^[2].

Punktacja

Punkty przyznawano według klucza 10-6-4-3-2-1. W końcowej punktacji zawodnikom uwzględniano sześć najlepszych wyników^[2].

Kategorie

Samochody były podzielone na następujące grupy według regulaminu FIA:

• Grupa E – samochody formuł wyścigowych;
• Grupa H – samochody niehomologowane;
• Grupa ST – samochody turystyczne, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała 25000 egzemplarzy. Wymogiem był napęd na dwa koła i silnik umieszczony z przodu o pojemności maksimum 2000 cm³. Dozwolony był duży zakres przeróbek pod kątem poprawy osiągów;
• Grupa A – samochody turystyczne, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała 2500 egzemplarzy. Dozwolony był duży zakres przeróbek pod kątem poprawy osiągów;
• Grupa N – samochody turystyczne, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała 2500 egzemplarzy. Modyfikowanie tych samochodów pod kątem poprawy osiągów było niemal całkowicie zabronione.

Samochody były dodatkowo podzielone na następujące klasy:

• Klasa F3-R26 – samochody Formuły 3 ze zwężką 26 mm;
• Klasa F3-R24 – samochody Formuły 3 ze zwężką 24 mm;
• Klasa E-2000 – gr. E, poj. do 2000 cm³;
• Klasa E-1300 – gr. E, poj. do 1300 cm³;
• Klasa H+2000 – gr. H, poj. pow. 2000 cm³;
• Klasa H-2000 – gr. H, poj. do 2000 cm³;
• Klasa ST – gr. ST;
• Klasa A-2000 – gr. A, poj. do 2000 cm³;
• Klasa A-1000 – gr. A, poj. do 1000 cm³;
• Klasa N-2000 – gr. N, poj. do 2000 cm³;
• Klasa CS-1100 – wyłącznie samochody Fiat Cinquecento Sporting gr. N.

Zwycięzcy

Kierowcy rywalizowali w czterech wyścigach – grupy E, samochodów turystycznych, klasy A-1000 oraz klasy CS-1100. Tabela przedstawia zwycięzców poszczególnych klas. Pogrubieni zawodnicy oznaczają zwycięzcę danego wyścigu.

Mistrzowie

Przypisy