Sezon 1983 był dwudziestym siódmym sezonem Wyścigowych Samochodowych Mistrzostw Polski^[1].

Sezon liczył pięć eliminacji, rozgrywane w Poznaniu (dwa razy), Kielcach (dwa razy) i Toruniu. Punkty przyznawano według klucza 50-46-43-41-40-39-38-37-36-35 etc., przy czym zawodnikom do klasyfikacji zaliczano najlepsze cztery wyniki^[2].

Kategorie

Samochody były podzielone na następujące grupy według regulaminu FIA:

• Grupa N – samochody turystyczne, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała pięć tysięcy egzemplarzy. Modyfikowanie tych samochodów pod kątem poprawy osiągów było niemal całkowicie zabronione;
• Grupa A – samochody turystyczne, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała pięć tysięcy egzemplarzy. Dozwolony był duży zakres przeróbek pod kątem poprawy osiągów;
• Grupa B – samochody GT, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała dwieście egzemplarzy. Dozwolony był duży zakres przeróbek pod kątem poprawy osiągów;
• Grupa C – samochody sportowe o dwudrzwiowych nadwoziach z silnikami pochodzącymi z pojazdów homologowanych w grupie A lub B;
• Grupa E – samochody wyścigowe formuły wolnej oraz formuł narodowych (Formuła Easter i Formuła Polonia).

Samochody były dodatkowo podzielone na następujące klasy:

• Klasa 1 – wyłącznie samochody Polski Fiat 126p grupy N;
• Klasa 2 – wyłącznie samochody Polski Fiat 126p grupy A;
• Klasa 3 – gr. A, poj. do 700 cm³;
• Klasa 4 – samochody Polski Fiat 125p i Polonez 1500 grupy A oraz samochody grupy A o poj. do 1300 cm³ wyprodukowane w krajach socjalistycznych;
• Klasa 5 – gr. A, B i C, poj. do 2500 cm³ oraz prototypy krajowe, poj. do 2000 cm³;
• Klasa 6 – Formuła Easter;
• Klasa 7 – Formuła Polonia (napędzane silnikami Polskiego Fiata 125p 1,3).

Zwycięzcy

Mistrzowie

Przypisy