Rani-ki-Vav (Studnia Królowej)[1][infobox 1]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Indie

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, IV

Numer ref.

922

Region[infobox 2]

Azja i Pacyfik

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2014
na 38. sesji

Położenie na mapie Gudźaratu
Mapa konturowa Gudźaratu, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Rani-ki-Vav (Studnia Królowej)”
Położenie na mapie Indii
Mapa konturowa Indii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Rani-ki-Vav (Studnia Królowej)”
Ziemia23°51′32″N 72°06′06″E/23,858889 72,101667
Studnia Królowej
Studnia Królowej
Piętra portyku
Zdobienia studni po stronie południowej
Płaskorzeźby apsar
Apsara – detal
Wisznu we wcieleniu Waraha

Rani ki vav – studnia schodkowa z XI wieku nad rzeką Saraswati w Patanie w stanie Gudźarat w Indiach, wyróżniająca się mistrzostwem skomplikowanych rozwiązań technicznych i pięknem detalu architektonicznego.

Historia

Studnia została wybudowana przez królową Udajamati dla upamiętnienia męża – Bhimdeva I, założyciela dynastii Solanki. Królowa zleciła budowę w ok. 1063 roku[6]. Najprawdopodobniej jeszcze przez ukończeniem budowy studnię zalały wody Saraswati[6]. Rzeka zalewała obiekt regularnie, nanosząc muł i szlam, tak, że w XIX wieku bogata struktura architektoniczna nie była w ogóle widoczna[7]. Odsłonięta i cały czas w użyciu była jedynie cysterna z wodą ze studni[8]. Pierwsze prace archeologiczne podjęto w latach 30. XX wieku, jednak dopiero w latach 80. XX wieku odsłonięto całość[7]. Płaskorzeźby zdobiące studnię zachowały się w bardzo dobrym stanie, zakonserwowane przez szlam[6], na niektórych zachowały się ślady farby, niewidoczne jednak dla ludzkiego oka[8].

W 2014 roku studnia została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO[9].

Architektura

Studnia przypomina kształtem odwróconą świątynię, z 7 bogato rzeźbionymi kondygnacjami schodów z ponad 1500 płaskorzeźbami o motywach religijnych, mitologicznych i świeckich[9]. Każdą kondygnację i wnętrze studni obiega horyzontalny fryz[10].

Jednym z motywów rzeźbiarskich jest 10 wcieleń boga Wisznu i niemal identycznie przedstawionych postaci ascetów sadhu oddających cześć Wisznu oraz zróżnicowanych postaci tancerek – apsar[10]. Podczas gdy postaci apsar zdobią wiele studni w regionie, motyw Wisznu i sadhu jest charakterystyczny dla obiektu w Patanie[10]. Jednakże nigdzie indziej nie spotyka się tak wielu przedstawień apsar w jednym miejscu[10]. Jedne z najbardziej charakterystycznych płaskorzeźb znajdują się na ogromnych blokach skalnych przy wejściu do studni – reliefy te odwzorowują wzory tekstyliów z regionu: kwadraty czakla używane do zdobienia nakryć, wzory paczi pati do zdobienia gzymsów i wzory torana na paskach tkanin przystrajających drzwi wejściowe do domów[8].

Na dnie budowli znajduje się zbiornik o wymiarach 9,5 na 9,4 m i głębokości 23 m[9]. Głęboka na 30 m studnia właściwa o średnicy 10 m jest w części zachodniej[9].

Przypisy

  1. ↑ Indie. Polski Komitet ds Unesco. [dostęp 2016-07-06].
  2. Indie. Polski Komitet ds Unesco. [dostęp 2016-07-06].
  3. ↑ Indie. Polski Komitet ds Unesco. [dostęp 2016-07-06].
  4. Indie. Polski Komitet ds Unesco. [dostęp 2016-07-06].
  5. ↑ Indie. Polski Komitet ds Unesco. [dostęp 2016-07-06].
  6. 1 2 3 Steps to Water: The Ancient Stepwells of India. Princeton Architectural Press, 2002, s. 63. ISBN 978-1-56898-324-0. [dostęp 2015-02-01].
  7. 1 2 UNESCO: Rani-ki-Vav (India) No 922. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  8. 1 2 3 Steps to Water: The Ancient Stepwells of India. Princeton Architectural Press, 2002, s. 68. ISBN 978-1-56898-324-0. [dostęp 2015-02-01].
  9. 1 2 3 4 UNESCO: Rani-ki-Vav (the Queen’s Stepwell) at Patan, Gujarat. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  10. 1 2 3 4 Steps to Water: The Ancient Stepwells of India. Princeton Architectural Press, 2002, s. 67. ISBN 978-1-56898-324-0. [dostęp 2015-02-01].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.